รักยิ่งใหญ่จากชายคนหนึ่ง

แรงบันดาลใจ~โฆษณา SevenEleven
ที่มา~ความจริงในชีวิต

20 กว่าปีก่อน
พ่อ
:ระวังนะลูก พ่อบอกอย่าวิ่งเร็วเกินไปไง .. เห็นมั้ย หกล้มเลย ไหนดูซิลูก พ่อจะทายาให้
:นั่นแน่! ดูทีวีดึกอีกแล้ว ไม่ดีต่อสุขภาพนะจ๊ะ ไปนอนได้แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ไปโรงเรียนไม่ไหว

:ไปสิลูก เดี๋ยวพ่อขับรถไปส่งให้นะ
:อย่าดื้อสิลูก ไม่สบายก็ต้องไปหาหมอ ไม่ต้องกลัวคุณหมอนะลูกนะ จะได้หายไวๆ
:นั่นๆๆ วิ่งออกไปอีกแล้ว เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอกลูก เห็นมั้ยน่ะ ฝนมันตก
:เอ้า! ทำไมตื่นมาหน้าบึ้งอย่างงั้นล่ะลูก อ๋ออ.. เมื่อคืนพ่อกรนดัง ลูกนอนไม่หลับอีกแล้วหรอ ขอโทษทีนะลูก ว่าแล้วเชียว เมื่อคืนเหมือนมีใครมาเขย่าๆ แล้วก็ปิดปากพ่อตั้งหลายครั้ง

วันนี้....คุณพ่อ 72 ปีแล้ว
ลูก

:คุณพ่อขาอย่าพึ่งหันหลังมาคุยตอนลงบันไดนี่สิคะ มันอันตราย เดี๋ยวค่อยคุยนะ ลงบันไดก่อน
:คุณพ่ออออ แอบปีนโต๊ะ (บันได เก้าอี้ แทงค์น้ำและอีกมากมาย) คนเดียว ไม่เรียกใครอีกแล้ว ดูสิคะ เป็นแผลเลย :( (ทั้งโกรธ ทั้งสงสาร ทั้งเสียใจ น้ำตาแทบไหล อุตส่าห์ดูแล หาหมอดีๆ ให้เวลาไม่สบาย แล้วจะมาหล่นง่ายๆ แบบนี้ได้ยังไง ดีนะที่เป็นแค่แผลฝกช้ำ)
:นั่นแน่!นึกแล้วเชียว นั่งหลับบนเก้าอี้ ให้ TV ดูอีกแล้ว เดี๋ยวปวดคอนะคะ ดึกแล้ว นอนเถอะค่ะจะได้แข็งแรงนะ
:ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวจูนขับไปส่งเองนะ อย่าแอบหนีออกไปก่อนแต่เช้าอีกล่ะ ยังไงจูนก็จะขับตามไปรับอยู่ดี
:คุณพ่อออ ไปหาหมอเถอะนะคะ อย่าดื้อนะ รีบหาหมอ ทานยาแต่เนิ่นๆ จะได้หายไวๆ นะคะ

:คุณพ่อขา ฝนตกแล้ว หยุดออกกำลังก่อนนะคะ โดนละอองฝนเดี๋ยวจะไม่สบาย
:(โดยเฉพาะเวลานอนเฝ้าพ่อ ตอนไม่สบาย) คิด.. เสียงกรนของคุณพ่อเป็นเสียงที่เพราะที่สุดในโลก! ยิ่งดังจูนยิ่งชอบ! เพราะแปลว่าคุณพ่อสบายดีถึงหลับและกรนได้.. .. เวลาท่านไม่สบาย สิ่งที่ลูกคนนี้ไม่ชอบที่สุด คือดึกแล้วแต่ท่านกลับหลับไม่ได้ หรือหลับแต่ดูเงียบหรือนิ่งจนเกินไป จนฉันต้องนั่งสังเกตการหายใจจากหน้าอกที่พองขึ้น-ยุบลงของท่านแทน ฉันจึงจะหลับต่อได้อย่างสบายใจ

ใคร..หลายคน บอกว่า เป็นลูก มีหน้าที่ต้องดูแลพ่อแม่ เวลาท่านแก่เฒ่า....
ฉันไม่เห็นด้วยหรอก!! .... ก็ “หน้าที่” อาจจะทำแค่เท่าที่ต้องรับผิดชอบก็ได้นี่นา
แต่การดูแลท่าน ฉันกลับพึ่งรู้ว่า..ละเอียดอ่อนมากกว่านั้น..
การดูแลท่านต้องอาศัยและใส่..หัวใจ..ลงไป

เพื่อให้มีพลังพิเศษอย่างหนึ่งเพียงพอที่จะทำหลายสิ่งหลายอย่างต่อไป "โดยยิ้มได้แม้จะเหนื่อยก็ตาม"

ปจ. ฉันรู้..ว่าฉันก็ยังดูแลท่านได้ไม่ดีเท่าที่ควรจะเป็นหรอก หลายครั้งที่ฉันก็แอบหงุดหงิดเพราะความเป็นห่วงที่มากเกินไป บางทีก็ยังแอบเหนื่อยจนพาลไม่อยากทำอีก แต่อย่างน้อยฉันก็ดีใจ..ที่ฉันยังมีโอกาสได้ทำ และจะพยายามทำต่อไป :)

รักยิ่งใหญ่..จากชายคนหนึ่ง ที่ทุ่มเทให้มาทั้งใจ

เธอมาเปลี่ยนโลกไปทั้งใบ ให้ชีวิต ให้คนอย่างฉัน

..

รัก..จากเธอ ให้ฉันมาจนมากมาย

ตอบแทน.เท่าไหร่ สักเท่าไหร่ ไม่อาจเพียงพอ :)

แล้วฉันก็ได้เรียนรู้ว่า คุณค่าในชีวิตของฉันในวันนี้ คือ..

การได้เดินไปพร้อมกับมีเวลาดูแลและใส่ใจท่านไปพร้อมๆ กัน

เงินทอง รางวัลหรืออะไรอีกหลายอย่างในชีวิตอาจไม่ทำให้ฉันภูมิใจได้เท่านี้

ถ้าฉันไม่เคยมีเวลาหันมายิ้ม กอด หอมหรือเอาใจใส่ท่านเลย.. :)