June--> Brave Heart

มาแล้วจ้ะ..หลังจากสงบนิ่ง ใช้สติ ไปมองเหตุและผลของปัญหามาก็ต้องยอมรับว่า ..ช่างมานนนเถอะ.. ที่จริงเริ่มหายเศร้าตั้งแต่วันศุกร์แล้วจ้ะ แต่ยังไม่ได้เขียนเพราะไป dinner และระบายอารมณ์โยน Bowling มา มาดูกันค่ะว่ามันเกิดอะไรขึ้น.. ที่จูนเสียใจคงไม่ใช่เพราะเงินหายอย่างเดียวหรอก แต่เพราะมันหายทั้งที่เราวางไว้ในห้องนอน ไม่ใช่เพราะความสะเพร่า ไม่ใส่ใจหรือวางทิ้งของเรา มันเลยพูดไม่ออก เสียใจไงคะ แต่ก็ช่างมันเถอะ ไม่หาแล้ว ปวดหัว มั่นใจแล้วว่าหายชัวร์ ประเด็นมันอยู่ตรงที่ เงินที่หายเนี่ย จูน ตั้งใจเก็บมาตั้งแต่เดือนที่แล้ว จะเอาไว้ shopping ซื้อของ winter กับของที่อยากได้น่ะสิคะ ฮึ่มมมม!! มันก็เลยต้องเก็บใหม่อีก เออ!ถือว่าทำบุญให้ญาติ..เหยื่อ Kathrina พายุเฮอริเคนละกัน (นี่ขนาดเดือนที่แล้ว เดินไปบริจาคใส่ตู้ที่ รพ.แล้วนะเนี่ย)..แล้วก็..ขอบอกกก .. นะคะพ่อแม่พี่น้องที่เคารพ อาทิตย์ไหนว่าง มีตังค์นะคะ ก็ไม่มีใครชวนเที่ยวเล้ยยยย พออาทิตย์นี้เซ็งเศร้ากระเป๋าตังค์หายเท่านั้นแล่ะ ชวนซ้อนกันแล้วซ้อนกันอีก ทั้งเพื่อนที่แลบ เพื่อนคนไทย ไม่รู้จะไปกับใครดี ชวน dinner ทั้งอาหารจีน ญี่ปุ่น อิตาเลียน พร้อมรถรับส่ง กานนนใหญ่ ตอนมีตังค์ก็ม่ายยยชวน สุดท้ายก็..ไปค่ะ.. จ่ายไปก็เฝ้าคิดถึงน้องเป๋าตังค์ไปตลอด ฮึ่มๆๆๆๆ น้ำตาไหลพรากๆๆๆ ทั้งที มีเหรอจูนจะปล่อยเรื่องราวนี้ที่ผ่านเข้ามา ให้มันผ่านไปเฉยๆ แบบสวยใสไร้สติ!!.. มันก็ต้องได้เรียนรู้อะไรตาม style จูน ฉบับ To Learn กันหน่อย
ข้อ 1.ชัวร์มากที่สุด..คุณค่าของเงิน.. ไม่ใช่เมื่อก่อนไม่เห็นนะคะ เห็นค่ะ แต่คราวนี้มันเห็นแบบซาบซึ้งตรึงใจไม่รู้ลืมเลย เพราะตั้งใจเก็บๆๆ ด้วยน้ำพัก น้ำแรง น้ำย่อย ของตัวเองค่ะ เพราะตั้งใจไว้แล้วว่ามาเนี่ย ฉันจะไม่กวนเงินพ่อแม่เด็ดขาด แล้วมันก็มีคนอื่นมาเอาไปช่วยใช้!! ง่ายๆ กันซะงั้น เออ ถ้าไม่เอาไปซื้อห่วงยางทองคำ ลอยน้ำหนีพายุ Kathrina นะ!! จูนจะโกรธขโมย
ข้อ 2.เพิ่มความระมัดระวัง ไม่ประมาทมากขึ้นค่ะ.. จำไว้ที่ไหนมันก็หายได้ค่ะหนู!! ไม่ใช่บ้าน ที่ระวังแค่น้องหมาคาบไปกัดก็พอแล้น ..ความประมาท เป็นหนทางของความอด..!!
ข้อ 3.ได้หัดใช้เงินผ่าน Debit card ซะทีหลังจากไม่เคยได้ปฐมฤกษ์เปิดใช้เลย เพราะไม่ชิน ที่นี่เราก็เอาการ์ด รูดผ่าน monitor ค่ะ แล้วก็ใช้ปากกาจิ้ม Pin code ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์แล้วก็ต้องจิ้มบอกอีกว่าเอาเงินทอนเป็น cash รึป่าว แล้วก็ enter ค่ะ เห็นมั้ยล่ะคะ ก็มัน Hi-Tech ไงคะ กลัวๆ เลยใช้ cash ดีกว่า ง่ายกว่าต้างเยอะ แต่สุดท้าย..ก็ต้องกลับมาใช้การ์ดอยู่ดี ขอบอกกก แอบตื่นเต้นด้วยค่ะ แต่ก็สนุกดี ไปๆมาๆ ปรากฏว่า แบบนี้อาจประหยัดกว่าค่ะ เพราะเราไม่เห็นว่าตังค์ในกระเป๋าว่ายังเหลืออยู่เยอะ เลยไม่ค่อยใช้มาก
ข้อ 4.อิอิ หลังจาก..อาเรามาเขียน comment ให้ เราก็พบว่าอืมมม ปลง! อย่าคิดมากอีกเลย.. ยัยจูนเอ๋ย สืบเนื่องจากอาเราบอกว่าตอนอายุเท่าเรา หายทุกเดือน! ของ Mami ก็เคยถูกล้วงกระเป๋าด้วยค่ะ แต่ของพ่อนี่น่ารักสุด เพราะพ่อหนุ่ยค่ะ ตอนหนุ่มๆ เอากระเป๋าตังค์เหน็บกระเป๋ากางเกงข้างหลัง (ตรงก้นอ่ะค่ะ)นั่งเรือยนต์ค่ะ เท่ห์ๆ ปั้กๆๆๆ "เป๋าตังค์ตกน้ำ" ค่ะ 55556666 (นิสัยไม่ดี หัวเราะป๊ะป๋าตัวเอง แต่ก็ขออนุญาติเอามาเล่าเป็นอุทาหรณ์หน่อยนะคะคุณพ่อ)ก็เลย อนิจจัง วัฏสัง กระเป๋าตังต์ลา อย่าคิดมากอีกเลยค่ะ
ข้อ 5.แน่นอนสิ่งที่จูนได้รับผ่านบทเรียนครั้งนี้ ยังคงเป็น .ไอของความอุ่น. ที่ทุกคนคอยช่วยกันเติมให้จูนผ่านบ้านนี้เหมือนเดิมค่ะ คงไม่มีเงินทองที่ไหนที่จะแลกหา ซื้อความจริงใจและความรักดีดีผ่านโชคร้ายเหล่านี้ได้ (@^_^@) ขอบคุณนะค๊า ดีใจนะคะที่ทุกคนเป็นห่วงและรีบโทรมาหา กำลังใจหลั่งไหลมายังกะซับน้ำตาชาวใต้ แล้วจะให้หายหน้าหายตาไปนานกันได้ยังไง ใช่มั้ยคะ เพราะฉะนั้น อย่าลืมคลิกกลับไปอ่าน comment ขอบคุณจากจูนเรื่องที่แล้วด้วยนะคะ เพียบเลย 10 กว่า comments!! ร้ากกก..ทุกคนจริงๆ เยยย
เมื่อนับข้อดี ได้ 5 ข้อแล้ว ก็ ..จบข่าว To Learn ฉบับจูน จ้า.. ที่รักทู้กกกกคน ทุกคน
ปล.ตอนนี้ที่นี่หนาวแบบพูดควันออก มาอาทิตย์กว่าแล้วค่ะ ใบไม้ก็เปลี่ยนสีอวดกันเหลืองบ้าง แดงบ้าง เตรียมร่วงกันใหญ่แล้วล่ะค่ะ แล้วอย่าลืมคลิกกลับไปอ่านคอมเมนท์ขอบคุณจากจูนเรื่องที่แล้วกันนะคะ แล้วเจอกัน..