ว่าด้วยเรื่อง..เงินๆทองๆ..

อืม....วันนี้จะเขียนเรื่องอะไรดีล่ะ (มี plot อยู่หลายเรื่อง เลยไม่รู้เล่าอันไหนดี) เขียนเรื่องง่ายๆ ทั่วไปในการอยู่ที่นี่ดีกว่า (ก็อาจน่าเบื่อหน่อย สำหรับใครที่ผ่าน USA มาแล้วนะคะ แต่ถ้ามีตรงไหนผิดพลาด ก็ยินดีต้อนรับ click comment เข้าไปแก้ไขให้สมบูรณ์เพื่อ “แบ่งปัน” กันได้เลยจ้า) ก็เป็นอะไร simple simple ที่นี่ดีกว่า แต่ต้องใช้เวลาในการเรียนรู้และทำความเคยชินสำหรับจูนทีเดียว ..ว่ากันด้วยเรื่องเงินๆทองๆ ก่อน.. เงินที่ได้รับจ่าย (ประมาณ เงินเดือนนี่ล่ะ)จากการทำงาน.. บ้านนี้เมืองนี้เค้าใช้คำว่า ‘stipend’ กัน ไม่ ได้ใช้คำว่า salary เหมือนที่เคยรู้จัก ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม เปิด dictionary แล้วความหมายไม่เห็นจะเข้ากันเลย หรือเพราะว่าเค้าจ่ายเป็นรายครึ่งเดือนก็ไม่รู้ ไม่ใช่รายเดือน จูนก็ได้รายครึ่งเดือนแล้วก็ทำเรื่องให้โอนเข้าบัญชีธนาคารไปเลย (ก็แล้วแต่ บางคนก็รับเป็น cheque) ไปไหนอย่าได้พูดคำว่า salary เชียว เค้าจะทำหัวคิ้วติดกันในบัดดล ประมาณว่าอะไรจ๊ะหนู ไม่รู้จัก แต่พอเปลี่ยนมาเป็น stipend ปั๊บ หัวคิ้วห่างออกจากกัน แล้วก็ อ๋อ ทันที ไม่รู้เพราะเราออกเสียงไม่รู้เรื่อง รึเค้าไม่ใช้กันแน่ แต่ตั้งกะอยู่มาก็ไม่เคยได้ยินใครใช้คำว่า salary ซักคนจริงๆ.. ธนาคารก็เป็นอีกที่ ที่จูนชอบไปฝึกภาษา สมุดธนาคารที่นี่ก็ไม่ได้ Hi-So เหมือนบ้านเรา คือว่าเป็นแค่สมุดปกอ่อนอะไรไม่รู้ แถมต้องมาเขียนบันทึกการฝาก-ถอน ด้วยลายมือกันเองด้วย ไม่ใช่ว่าจะเดินไปยื่นสมุดแล้วก็ให้เจ้าหน้าที่ update ที่ computer กันง่ายๆอย่างงั้น ถ้าเราอยู่เมืองไทยก็แค่เดินไปเคาน์เตอร์ยื่นสมุดบัญชี บอกว่า update ค่ะ ใช่มั้ยคะ แต่บ้านนี้เมืองนี้ อย่าได้เดินไปพูดว่า update account เชียว จะหัวคิ้วชนกัน อะไรจ๊ะหนู (อีกแล้ว) ซึ่งครั้งแรก ดญ.จูน ก็ได้น่ารักใช้ประโยคนั้นไปเรียบร้อย โชคดีที่สมองยังสั่งงาน นึกย้อนไปถึง..มือถือแบบเติมเงิน ว่าเค้าใช้คำว่า ‘check balance’ กัน ก็เลยรอดไป แต่เค้าไม่ค่อยนิยมกันหรอก ส่วนมากเค้าจะทำทุกอย่างผ่านทาง intrtmet ผ่าน online website ของธนาคารมากกว่า ตั้งแต่การเปิดบัญชีไปจนโอนเงิน ซึ่งเดี๋ยวนี้ ดญ.จูน เขาก็พัฒนาแล้ว (ต้องทำเสียงเหน่อตอนพูดด้วย จะได้อารมณ์มาก) สามารถ เข้าไป check ยอดเงินผ่าน website เป็นแล้ว หลังจากเป็นโรคแพ้ของ Hi-Tech ตลอดมา (ใครๆเค้าก็รู้กัน) และที่นี่..ไปไหนมาไหนก็ใช้จ่ายกันด้วย debit card, credit card หรือ cheque กัน 90% ทีเดียว แต่จูนเธอก็ยังไม่ค่อยชิน ใช้เป็นเงินสดอยู่เป็นส่วนใหญ่ (ใครๆ ก็บอกว่าอันตราย แต่มันง่ายในการควบคุมค่าใช้จ่ายของตัวเองนี่นา) ขนาดมือถือก็ยังสั่งผ่าน Internet แล้วก็ส่งมือถือใส่กล่องมาให้กันง่ายๆ ซะอย่างงั้นอีก(ทั้งที่ได้ตัดเงินผ่านบัตรเราไปแล้ว) ธนาคารที่เราไปเปิดบัญชีเนี่ยเค้าก็จะส่ง debit card & cheque book ที่ print ชื่อ นามสกุลเรา มาให้ทางไปรษณี่ย์หลังจากเปิดบัญชี ส่วน cheque เนี่ยก็จ่ายให้กันง่ายๆ โดยส่งกันทางจดหมายธรรมดา ติด stamp ไม่ต้องลงทะเบียน ง่ายๆ กันซะอย่างงั้นอีกแล้ว ซึ่งอันนี้จูนก็ยิ่งไม่ชินแน่ๆ เลยยังไม่ได้ฉีกมาใช้ซักกะใบ อ้อ..มีลายปลาวาฬกับลาย Looney Tunes ที่ cheque ด้วยนะคะ ก็น่ารักกันไป พูดถึงเรื่องการ์ตูน ที่นี่เค้าไม่มีของใช้ลาย คิตตี้แมวน้อยสีชมพูกันหรอก แต่เคยเห็นอยู่บ้างเหมือนกัน วันนี้เห็นฝรั่งผมทองคนนึงใส่เสื้อลาย Kitty นี่แล้ว รู้สึกว่ามันไม่เข้ากันซะเลย ดูขัดๆ ยังไงบอกไม่ถูก เลยพึ่งเข้าใจว่า มิน่าล่ะ เลยไม่มีวางจำหน่าย มันไม่เข้ากันด้วยนี่เอง.. จบก่อนดีกว่า ชักยาวไปแล้ว ยังได้ไม่ถึงครึ่งของเรื่องที่อยาก..แบ่งปัน..ในวันนี้เลยอ่ะ ไม่เป็นไร เจอกันใหม่รอบหน้าแล้วกันจ้ะ.... ร๊ากกกกก ทุกคนค่า