รักดอก..จึงหยอกเล่น

กลับมาแล้วจ้า กลับมาพร้อมกับรอยยิ้มกว้างๆ ตาตี่ๆเป็นเส้น เป็นประกาย เพราะ..ขอบคุณมากสำหรับทุกความเป็นห่วง.. ทั้ง comments, mails & telephone ค่ะ ต่อไปนี้จะดูแลตัวเองดีๆนะ ดีใจที่ได้รับรู้ว่ามีใครที่รักและห่วงใยเราแบบนี้ นี่ถ้าเกิด จูน ไม่สบายเพราะมีใครมาทำให้ไม่สบายใจล่ะก็ เพื่อนๆจูนคงโกรธคนนั้นน่าดูเลยนะเนี่ย งั้นวันนี้ขอเผากันแบบ..รักดอกจึงหยอกเล่น..หน่อยละกัน ขอเรียกเธอทั้งหลายกลุ่มนี้ว่า "Flintstone Group"อันนี้เป็นชื่อที่จูน ตั้งเองไว้ใน address book (ไม่มีใครรู้ลาซี) เพราะว่าเราคบกันมาตั้งแต่สมัย ม.ต้น สตรีวิทยา สคูล มันนานจนรู้สึกว่าเป็นเพื่อนสมัยยุคหิน Flintstone จริงๆและก็ยังเหนียวแน่นกันมาจนถึงทุกวันนี้ เมื่อพูดถึงเพื่อนรักกลุ่มนี้ จูนจะนึกถึงการฝ่าฟันและฟาดฟันเสมอ!! (อันนี้พวกเธอๆ ทั้งหลายคงไม่รู้) ที่จูนคิดแบบนี้ก็เพราะ ใครๆเค้าก็รู้กันว่าคุณพ่อหวงลูกมากกกกก (จริงมั้ยอ่ะคะคุณพ่อ ถ้าคุณพ่อใช้เนตได้อยากให้มาเจิม การเขียน comment ให้ลูกสาวจัง) จนมีคนเคยบอกว่าจูนเป็น 'ไข่ในหินที่ถูกฉาบคอนกรีตทับอีกที!!' เพราะฉะนั้นเมื่อก่อนนี้ ถ้าจะไปเที่ยวไหนที จูนรู้สึกว่ามันยากลำบากและเป็นภาระของเพื่อนมาก กว่าจะขอพ่อไปได้ แต่เพื่อนกลุ่มนี้จะไม่เคยย่อท้อ หรือปล่อยให้จูนเดียวดาย อดไปอยู่คนเดียว พวกเธอจะช่วยการฝ่าฟัน สร้างความไว้เนื้อเชื่อใจให้พ่ออนุญาติให้จูนไปให้ได้ ช่วงแรกพวกเธอต้องมาขอนุญาติกันเอง และพวกเธอจะต้องรักษาคำพูดเรื่องเวลาการกลับถึงบ้านของจูน แม้บางครั้งพวกเธอยังอยากสนุกกันต่ออยู่แต่เธอก็ตกลงใจกลับเพราะเดี๋ยวคราวหน้าไอ้จูนมันอดมาอีก สมัยที่จูนยังไม่ขับรถพวกเธอก็จะผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันรับและส่งจูนกันให้ถึงหน้าประตูบ้านเพื่อที่คุณพ่อจะได้เชื่อใจและสบายใจ เหตุการณ์ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นอย่างสมบูรณ์ตลอด 100% ทุกครั้งที่พวกเรานัดกัน พวกเธอไม่เคยทำสิ่งเหล่านี้บกพร่องเลยแม้แต่ครั้งเดียว จูนกล้าพูดได้อย่างนั้น ปัจจุบันนี้พวกเธอทำสำเร็จแล้วค่ะ พ่อหนุ่ยเปิดป้ายผ่านสำหรับเพื่อนกลุ่มนี้ เดี๋ยวนี้เราสามารถไปเที่ยวต่างประเทศด้วยกันก็ไปมาแล้ว (ลาว เขมร อะไรงี้อ่ะค่ะ 555)โดยจูนไม่ต้องขออนุญาติล่วงหน้าสองเดือนเหมือนเมื่อก่อน นัดทานข้าวกัน พ่อหนุ่ยก็ไว้ใจแล้ว บางทีสี่ทุ่มก็ไม่ว่า เพราะพ่อเชื่อใจ (ขอบคุณนะคะ คุณพ่อ รักคุณพ่อจัง)มาเริ่มกันเลยดีกว่า ว่าพวกเธอเป็นใครบ้าง ความยาวตามวีรกรรม ก่อนหลังตามเรื่องราวที่นึกได้ ไม่ได้เรียงตามอันดับความงามใดๆทั้งสิ้น

คนแรก สาว น. Research & Development ของบริษัทแห่งหนึ่ง
จูนแอบตั้งชื่อเธอไว้ในใจคนเดียวมาตลอดว่า 'เจ๊ลุย' หรือพระจันทร์ของเพื่อน เพราะเธอมีหน้าผากโดดเด่นเป็นสง่า โหงวเฮ้ง..ซิ้มถือพัด ตามตำราจีนทีเดียว เธอคือผู้พิทักษ์สิทธิมนุษยชนและผลประโยชน์ของเพื่อน!! ไปเที่ยวที่ไหน ถ้าใครเอาเปรียบเพื่อนฉัน มันตาย!! เป็นต้นว่า กินข้าวแล้ว อาหารมาช้า เย็นชืด ไม่อร่อย โกงบิล อะไรแบบนี้ เธอลุยหลังร้านได้เสมอ อันนี้คนอื่น confirm กันหน่อยนะคะ เผื่อเจ้าตัวปฏิเสธ หุหุหุหุ แต่ที่จริงแล้วเธอมีจิตใจดีงาม และรักเพื่อนมากจริงๆ อันนี้ขอยืนยัน เธอจะเป็นขาใหญ่ในการจัดการนัดเพื่อน ถ้าใครไม่ว่างวันไหน เธอล้มวันนั้น หาวันใหม่ทันที เพราะอยากให้พวกเราได้เจอกันครบ ขอบคุณเธอมาก และพิเศษ เราแอบรู้ว่า เธอเข้ามาเยี่ยมเวบเราทุกวัน วันละหลายครั้งด้วย และเธอต่อสายตรงถึง USA ทันทีที่รู้ว่า จูนปวดหัวไม่สบาย เธอโทรเข้า apartment เพราะเธอจำไม่ได้ว่าอันไหนมือถือ ทำให้เจ๊ไอรับสาย พอจูนรับ เธอมาเป็นชุด "นี่แกไปไหน ทำไมเอามือถือไว้กับเจ๊ไอ แกรู้มั้ยฉันยิ่งไม่อยากพูดภาษาอังกฤษอยู่ เจ๊ไอพูดไรก็ไม่รู้ ฉันก็ไม่สน นอกจากพูดคำเดียวดังๆ ว่า.จูน.พอ" จูนงงและตอบ ไป "คือแกโทรผิดเบอร์อ่ะ น. นี่เบอร์ Apm นะ ไม่ใช่มือถือ เค้าก็เลยรับไง" สาว น."อ้าวหรอ" อิอิ น่ารักมั้ยคะท่านผู้ชม แต่สุดท้ายแล้วก็จบลงตรงหัวใจที่รักและเป็นห่วงเพื่อนอยู่ดี ขอบคุณจ้ะ ขอบคุณสำหรับหัวใจที่ยิ่งใหญ่ในความรักเพื่อน สาว น.
สาว จ. วิศวกรประจำโครงการบ้านร้อยล้าน
คนนี้ก็..ขาลุย.. มือวางอันดับสองเช่นกัน แต่ลุยแบบนุ่มๆ ลุยคนละ Style กับสาว น. เธอมีรอยยิ้มน่ารัก พริ้มพรัก 'ตาเป็นรูปกล้วย' เธอเป็นเพื่อนที่จูนรู้สึกว่า sport มาก ใจกว้าง แบบไหนทำให้ได้หมด ขอแค่ให้บอก ได้เปรียบเสียเปรียบไม่มีคำนี้ในใจเธอสำหรับเพื่อน บางทีเธอต้องตีรถมาส่งเพื่อนแถวฝั่งธนตอนดึกแล้วเธอก็ตีรถกลับไปแถวเอแบคใหม่ เธอจะทำหน้าที่เป็นคนขับรถที่ดีเยี่ยมและปลอดภัยเสมอที่ไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกัน เพื่อนมันหลับ กรนดัง น้ำลายยืดๆๆๆ เธอไม่เคยบ่น เธอก็ขับๆๆๆ ตากแดด แขนดำ ต่อไป จนถึงที่หมาย ..เอ้า พวกแก ตื่นกันได้แล้ว ถึงแล้ว.. น่ารักอีกแล้วใช่มั้ยคะท่านผู้ชม เธอคนนี้ก็ไม่ชอบพูดภาษาอังกฤษอีกเช่นกัน แต่เดี๋ยวนี้เธอพัฒนาแล้ว เธอพูดกับเจ๊ไอได้เป็นประโยคและสามารถขอพูดกับจูนได้รู้เรื่องทีเดียวค่ะ นอกจากนี้เธอก็มีน้ำใจ อยากสอนคุณพ่อกับคุณแม่ของจูนใช้ computer & internet ด้วยความเต็มใจ น่ารักใช่มั้ยล่ะคะ นี่ละค่ะ สาว จ. ใจเกินร้อยของเรา
สาว ผ. เภสัชกรสาว ชาว อ.ย.
เธอเป็น..แม่ศรีเรือน..ประจำกลุ่ม เธอทำขนมมาให้เพื่อนทานเสมอ ขอรับรองความอร่อยโดยจูนค่ะ ได้แต่หวังให้เธอเปิดร้าน เราจะได้ไปอาศัยชิมฟรี แต่มีครั้งนึงมีเค้กหินมาแบ่งเพื่อนค่ะ แข็งเป๊กกก เลยค่ะท่านผู้ชม (ที่ร้าน Water Front ไง จำได้ป่าว)จนเพื่อนๆ บอกว่าอันแข็งเอามาให้เพื่อน อันนิ่มเอาไปให้แฟน 555 เธอเป็นคนจัดตู้ยายังชีพให้จูนมา USA นี่เองล่ะค่ะ เธอน่ารักมาก ก่อนจูนเดินทาง โทรหาเธอบอกว่า พรุ่งนี้ค่ำให้เธอมาช่วยจัดกระเป๋าหน่อย ของเยอะเราไม่รู้จะเริ่มจัดไงดี เธอตอบรับทันทีไม่มีลังเล เย็นวันรุ่งขึ้นเราไปรับเธอ เธอว่า เธออยู่เซ็นปิ่น มาเดินซื้อของ แต่ที่แท้เธอไปหาซื้อยาสารพัดยา ที่ร้านบูธให้เราค่ะมีครบทุกขนาน ทุกสถานการณ์โรคเลยทีเดียว ขอรับรอง และไม่ลืมที่จะกำชับให้พนักงานติดฉลากยาเป็นภาษาอังกฤษ เผื่อ immigration ให้เราด้วย ตอนนี้เธอหลบพักร้อนมาเยี่ยมน้องชายที่แคนาดาค่ะ เธอส่งของมาให้เรา แบบลงทะเบียนและจ่าหน้าว่า June & นามสกุล เราต้องไป Post office เซ็นรับซะด้วย แต่เธอเขียนอักษรนามสกุลผิดจากที่เราใช้ตัวนึง แต่ทั้งหมด synonym ก็คือคำเดียวกัน แต่ทีนี้ ID card ของจูนเป็นชื่อจริงน่ะสิคะ นามสกุลก็เขียนไม่เหมือนกัน ฉะนั้นจูนเลยต้องไปหาใบยืนยัน ว่าชื่อจริงของจูนแบบนี้ อยู่ Apartment นี้ ห้องนี้จริงๆ ละถ้าอ่านนามสกุลดีๆ มันก็ออกเสียงเหมือนกันใช่มั้ยคะ สุดท้ายคุณป้าไปรษณีย์ก็เลยบอกว่า "Alright" แล้วคุณป้าก็บอกด้วยสีหน้าเมตตาปนเป็นห่วงจริงๆนะคะ ว่า หนูต้องไปบอกให้เพื่อนหนูเรียนภาษาอังกฤษเพิ่มเติมนะจ๊ะ จะได้ well english นะ ป่อยยยยย 555 จูนเลยต้องบอกว่าปกติเราใช้ภาษาไทยกัน เราเลยไม่ได้สนใจกับตัวสะกดภาษาอังกฤษมาก คุณป้าก็เลยอ๋อ ค่ะ ป้าห้ามว่าเพื่อนหนูนะคะ นี่มือวางอันดับสองของกลุ่มเรื่องการพูดภาษาอังกฤษแล้วนะ นี่ล่ะค่ะ สาว ผ. อย.เบเกอรี่ของเรา
ต่อมา สาว บ.สาวนครปฐม ส้มโอหวาน
เธอน่าจะเป็นมือวางอันดับหนึ่งเรื่องภาษาของกลุ่มเราเพราะเธอเรียนเอแบคค่ะ เธอจะมาพร้อมกับเสียงเจื้อยแจ้ว สดใส ร่าเริงเสมอ ตลอดการเดินทางไปเที่ยวไหนเธอจะมีเรื่องเล่ามากมายให้เราไม่เหงา เราจะไม่ได้ยินเสียงเธอเฉพาะตอนกินกับตอนหลับค่ะ!! เธอจะเป็นคนคอยจัดหาซื้อข้าวของนำแฟชั่น ซีดี คาราโอเกะ ให้จูนค่ะ เธอชอบป๋าเบิร์ดมาก ไม่รู้จะคลั่งไคล้อะไรขนาดนั้น ล่าสุดเธอทำเป็นแซวเราค่ะ หาว่าเราเป็น..แม่บ้านคนอร์.. เพราะทำกับข้าวทุกอย่างต้องใช้คนอร์ถึงจะอร่อย แหม บ.จ๋า จูนอ่ะมือใหม่หัดหุง ได้แค่นี้อร่อย ก็ดีใจจะแย่แล้วน๊า ว่างๆ ทำให้ทานอย่ามาสะกิดติดใจ ให้ทำให้ทานอีกละกันน๊า บางทีเธอก็ตื่นเช้า on MSN มาคุยกับจูน เพราะกลัวจูนจะเหงาร้องไห้ขี้มูกโป่งอยู่คนเดียวค่ะ เธอเคยโทรหาคุณพ่อเราด้วย น่ารักมาก "สวัสดีค่ะขอพูดกับคุณพ่อค่ะ" พอพ่อรับสาย "เอ้อ จูนเหรอลูก" สาว บ. "ป่าวค่ะ ไม่ใช่ค่ะ นี่ลูก บ. ค่ะ ไม่ใช่ ลูกจูน" 555 ก็น่ารักกันไป น่ารักอีกแล้วใช่มั้ยคะสำหรับเพื่อนจูน สาว บ. ยี่ห้อรถชนิดหนึ่ง
สาว อ. แดนจิงโจ้
เธอคนนี้เป็นลูกสาวเจ้าของโรงสีข้าว ตอนนี้กำลังทำ Post-grad ที่ Australia ค่ะ เราไม่ได้ข่าวเธอสักพักแล้ว แต่ถึงยังไงพวกเราก็ยังรักเธอ สมัยเรียนเธอเป็น "ขาหลับ" ค่ะ หลับได้หลับดี หลับเกือบทุกชั่วโมง แต่เธอหลับเนียนค่ะ หลับแบบครูจับไม่ได้ แต่ถึงเธอหลับเธอก็รู้เรื่องค่ะ เพราะฉะนั้นก็ต้องปล่อยเธอหลับต่อไป ล่าสุดที่ได้คุยกันเธอบอกว่าเธอเบื่อเมือง Pearch มาก เมืองอะไรไม่รู้ มีแต่คนไทย ฉันยิ่งอยากฝึกภาษาอยู่ อืมมมม อ.จ๋า มา Rochester มั้ยจ้ะ ไม่มีคนไทยแล้วอยากฝึกภาษาสำเนียงชาติไหน จัดให้ ได้หมด
ท้ายสุด สาว ต. คุณหมอหัวเหม่ง
จะว่าไปจริงๆแล้วเธอคนนี้รู้จักกับจูนตั้งแต่ ป.1 ทีเดียวค่ะ แล้วก็มาเข้ามัธยมเดียวกันต่ออีก เธอเป็น..เหม่ง 1.. ของเพื่อน นำหน้าสาว น.พระจันทร์ของเรา พวกเราเลยต้องยกตำแหน่งพระอาทิตย์ให้เธอไป ปัจจุบันเธอเป็นคุณหมอ รพ.ทรวงอก เธอ busy เหลือเกิน นัดทีไร ไม่เคยว่าง และห้ามเกินเขตตลิ่งชัน เอาเข้าไปนั่น เราไปไหนกันไม่ไกล ได้แค่ เซ็นปิ่น แต่เราก็เข้าใจเพราะเธอต้องทำงานเพื่อปวงชน เมื่อก่อนเธอก็กะโปโลเหมือนพวกเรานี่ล่ะค่ะ ไม่ค่อยสนใจอะไร ช่วงปี สองปีหลัง เราว่าเธอดูเปลี่ยนไป ใส่คอนแทค เลนส์ แต่งหน้าพองาม สุดท้ายเราจับได้จากเพื่อนเธอค่ะว่า เธอแอบมีแฟนแล้วนี่เอง 555 ดีใจจัง ขอให้มีความสุขมากๆนะจ๊ะ มีข่าวดีเมื่อไหร่บอกด้วยจ้า

พอเท่านี้ก่อนดีกว่า แค่นี้ก็คงมีหลายคน อยากเอาคืนจูนจะแย่แล้ว อิอิ แก้ข่าวกันเองนะจ๊ะ นี่ล่ะค่ะ Flintstone Group; FG.SW(Satri Withaya) ของจูน อ่านแล้วสนใจคนไหน ก็ติดต่อจูนมาเป็นการส่วนตัวได้นะคะ เป็น Agency ค่ะ เห็นพวกเราแบบนี้ เราก็ผ่านอะไรด้วยกันมามากมายนะคะ เพราะทุกคน(รวมทั้งจูน)ก็มีนิสัยแตกต่างกันออกไป การแสดงออกและดำเนินชีวิตก็ย่อมต่างกัน ไม่มีใครมีความสุขตลอดเวลาหรอกค่ะ บางครั้งพวกเราก็ทะเลาะกัน ไม่พอใจก็มี ว่ากันแรงๆตามเนื้อผ้าก็มี แต่ที่พวกเรากอดคอหัวเราะ ร้องไห้มาจนถึงวันนี้ด้วยกันได้ ก็คงเพราะ "ความรัก ความจริงใจและพร้อมที่จะให้อภัยกันตลอดเวลา" นี่ล่ะค่ะคำว่า ..เพื่อน.. เพื่อน..คุณหาได้มากมาย แต่เพื่อนแท้เท่านั้น ที่จะยังอยู่เคียงข้างคุณในวันที่คุณมีน้ำตา และแม้ว่าคุณจะทำอะไรผิดในสายตาคนอื่นแค่ไหน แต่เค้าก็ยังรักคุณ เพียงแค่เพราะคำเดียวคือ .เพื่อนฉัน.ฉันรักมัน มันรักฉัน แล้วใครจะทำไม คงไม่มีอะไรสำคัญไปกว่า.."หัวใจที่แท้จริงของทุกคน"..ที่จะต้องช่วยกันแต่งเติมแบบนี้ต่อไป จึงจะเป็นสิ่งที่ยาวนานและสวยงามที่สุด..ตลอดไป..ได้ สำหรับเพื่อนรักกลุ่มอื่น กลุ่มแอน น้องดีดี้ และกลุ่ม PT. ทุกคนก็คือเพื่อนรักของจูนเหมือนกันจ้ะ รักและคิดถึงทุกคนนะ จูนเอง