คุณแม่บ้าน..จูน

มาแล้นจ้า หายหน้าหายตาไปสองวัน แบบว่ากลับดึก วันศุกร์ไปทานอาหารอินเดียมากับอาจารย์ที่นี่ที่เป็นเพื่อนกับอาจารย์ที่เมืองไทย แล้วก็พาไปซื้อของเข้าบ้านสำหรับอาทิตย์หน้าแล้วก็ช่วยขนขึ้นมาส่งที่ห้องด้วยล่ะ (สงสัยอยากเห็นหน้าเมท ว่าเป็นยังไง เพราะทุกคนที่ภาคได้ยินชื่อเสียงกันหมด ตั้งแต่ก่อนเราจะไปซะอีก) รู้สึกทราบซึ้งมากเลย เลยขอกอดไปหนึ่งที :) เพราะไม่คิดว่าแกจะเป็นห่วง ส่วนเมื่อคืนไปปิคนิคของแลบ ที่บ้าน Professor จ้ะ กลับดึกอีกเหมือนกัน เลยสลบบบ .. Rochester นะ ก็เป็นเมืองที่สงบมากๆ เล็กจิ๊ดเดียว ดู bus stop เดะ เล็กๆ เก่าๆ มองแทบไม่เห็นอ่ะ ก็ทุกคนมีรถไง ระบบขนส่งเลยไม่พัฒนา มีแค่เนี้ย รถก็แสนนานจะมาที ถ้ายืนรอทีก็คงหัวตั้งเลยอ่ะ กว่าจะได้ขึ้น ตอนแรกมา ก็ไม่ค่อยชินเท่าไร Shock ไปสี่วัน ที่ไม่สามารถออกไปไหนเองได้.. ถ้ามีคำถามว่า ต้องเลือกอยู่เมืองนึงนะ ระหว่างเมืองที่สามารถไปซื้ออะไรเองเมื่อไหร่ก็ได้ ทันสมัยสุดฤทธิ์ แต่ทุกคนตัวใครตัวมัน กับอีกเมือง ที่แสนจะธรรมดา คนไทยก็ไม่ค่อยมี แบบว่า country จริงๆๆๆ จะไปซื้อของทีก็ต้องรอคนอื่นไป เพราะไม่มีรถ แต่มีคนที่เป็นห่วงเรา ว่าจะอยู่ได้มั้ย สอนว่าเลือกของยังไงเวลาซื้อ จะเลือกอยู่เมืองไหนกันจ๊ะ ???? อ่านแล้วอย่าลืมตอบมาบ้างนะ คิดถึงจ้า.. อยู่ที่นี่ก็ตื่นพอๆ กะที่นู่นบางทีตื่นเช้ากว่าอีก อาจจะตี 5-5.30 แล้วแต่ว่าเรียนหรือทำแลบกี่โมง อาบน้ำเสร็จก็มาทานอาหารเช้า ละก็อุ่นอาหารสำหรับกลางวัน ที่จะเอาไปกินที่โรงเรียน ไปเรียน ทำแลบ พอ 5-6.30 PM ก็เดินกลับบ้าน ทานอาหารเย็น แล้วก็ทำอาหารให้พร้อมสำหรับเวฟกินพรุ่งนี้เช้า กับกลางวัน จากนั้นก็ไปอาบน้ำ ทำการบ้านนิดหน่อย โทรศัพท์อีกนิดนึง แล้วแต่ว่าใครโทรมาหา แล้วก็นอนอ่ะจ้ะ ก็จะเป็นแบบนี้ทุกวันเลย อาหารที่ทำก็แล้วแต่ ส่วนใหญ่หุงข้าวเอาไว้ กับก็แล้วแต่วัน.. เสาร์ อาทิตย์นี้เป็นวันหยุด ก็มาได้สองอาทิตย์แล้วนะ ไม่น่าเชื่อ เร็วมาก จนนึกว่าแป๊บเดียวเอง ก็ถึงเวลาต้องสะสางงานบ้านแล้ว ตั้งกะเมื่อวานเช้านะ (วันเสาร์) ตื่นมาก็ทำอาหารไป join picnic เสร็จแล้วก็ทำความสะอาด Apartment ซึ่งได้ตกลงกับเมทไว้แล้วว่า ผลัดกันคนละอาทิตย์ ห้องน้ำและทุกห้อง ยกเว้นห้องนอน ของใครของมัน ที่นี่เค้าก็มักจะผสม Chorox ในการทำความสะอาดกัน ด.ญ.จูนล่ะก็ คิดถึงพี่น้อยจริง จิ๊งงง แต่ก็สนุกดีนะ แต่มือแตกเลยอ่ะ :( ง่ะๆๆ ..ตอนแรกนะ ก็กลัวว่าเดี๋ยวฉันทำไม่สะอาดเท่าเมทนะ เธอต้องโวยวายแน่ แต่ก็ขอบอก.. มั่นใจนะฮะว่าทำสะอาดพอกัน รึอาจจะสะอาดกว่าด้วยน๊า แต่ก็เหนื่อยแทบแย่อ่ะ เจ็บมือหมดเลยอ่ะ ก็เป็นครั้งแรกแบบจริงๆจังๆ ขนาดนี้อ่ะ (ออกแนวพัฒนาการช้าไปนิดนึงมะ กวาดบ้านถูบ้านเอง เป็นเรื่องเป็นราว ตอน 26 ขวบเนี่ย) ไปปิคนิค กลับมาเลยสลบเป็นตาย.. วันนี้ตื่นมาก็สายหน่อย เหนื่อยฮ่ะเหนื่อย ไม่เคยทำงานบ้านเองฮ่ะ (น่าหมั่นไส้เนาะ แต่ก็สงสารมันเฮอะ) แล้วก็ไปซักผ้า เพราะสะสมมาสองอาทิตย์แล้ว ละก็จะได้คุ้มค่าหยอดเหรียญด้วย ก็ลงไปใช้ washing machine แล้วก็อบแห้งฮ่ะ (ก็อ่านต่อไป..เฉพาะใครที่ยังอยากรู้เรื่องราวที่นี่ละกันจ้ะ)ก็หยอดไป 2-3 เหรียญ แล้วแต่ขนาดตู้ ใส่ liquid detergent 2 ช่อง สำหรับ pre and main wash ละก็ เอาผ้าออก ไปใส่ตู้อบแห้ง อีกประมาณ 1 เหรียญแล้วแต่เราต้องการแห้งแค่ไหน ฉะนั้นก็ต้องไปแลกเหรียญจากธนาคารมาก่อนใช่ป่าว เพื่อไว้หยอดตู้ ก็เมืองเค้าไม่ค่อยมีแดดเหมือนบ้านเราอ่ะ เลยต้องมีตู้อบแห้ง (กะไว้อยู่ว่าวันไหนหนาวมากๆ จะเข้าไปนอน ขดกลมๆ หมุนตัวเขย่าไปมาอยู่ในนั้นอ่ะ) ลงไปนะก็แบบว่าตั้งใจอ่านวิธีใช้หน้าตู้สุดฤทธิ์ ว่าต้องใส่อะไรตรงไหนมั่ง บุญพาวาสนาส่ง เพื่อนชาวเกาหลีเดินผ่านมาเลยมาบอก trick เพิ่ม มีแอบช่วยลุ้นให้ด้วยนะ พอมันปั่นเท่านั้นล่ะ เธอแซวบอกว่า You are success, yessss.. สงสัยรู้ว่าเป็น First time.. แล้วก็รอเวลา เดินต๊อกๆ กลับขึ้นห้อง พอขึ้นมา สักพักจะลงไปใหม่ นึกได้ว่าเหรียญไม่พออบแห้ง เลยไปถามเมท เธอก็งง บอกว่า ทำไม you จะมีไม่พอ ที่มีเนี่ยมันพอแล้วนะ ก็ตู้ซักมันโชว์เลข 8 กับ 12 เป็นจำนวนเหรียญที่ต้องใส่อ่ะ แล้วตู้อบมันโชว์ 25 อ่ะ แต่ปรากฏว่าอันนี้เป็นเลขนาที ก็จะไปรู้ได้ไงอ่ะ เมทเลยบอกว่า เดี๋ยว I will go with you. เป็นไงล่ะ SuRpRiSeD !!! เดะ ไม่คิดว่าเธอจะยอมไปด้วย (อันนี้เดี๋ยวบอก trick อีกที ที่พ่อสอนนะ ว่าเกิดไรขึ้น)คือว่าตู้อบนะ 1 เหรียญ Quater (25 cent) อบได้ 7 นาที คิดดูจิว่า ถ้า ดญ.จูน น่ารักมาก หยอดเข้าไป 25 เหรียญ มันจะอบไปกี่ ชม. ผ้าคงหดเท่ากางเกงในซุปเปอร์แมนกันหมดพอดี เสร็จละ เอาผ้าออก ขึ้นห้อง เก็บผ้า เป็นอันเสร็จไปอีก 1 งานคุณแม่บ้านจ้ะ จบดีก่า รูป Machine ไม่ต้องลงละกันเนาะ ลงไปถ่ายเดี๋ยวเค้าจะว่าบ้า อิอิ อายยยย ส่วนดอกไม้น้อยเนี่ย เอามาฝากเฉยๆ เห็นมันมีอยู่ทุกหย่อมหญ้า จริงๆนะ แค่ถ่ายอันเนี้ยเค้าก็คงว่าบ้า แล้วเหมือนกัน เอาน่ะ บ้าก็บ้า