Blue day for a HapPiNesS

ที่จริงวันนี้ตั้งใจจะมาเขียนเรื่องราว ตั้งแต่วันที่เดินทาง แต่วันนี้มีอย่างอื่นรู้สึกอยากเขียนมากกว่า เดี๋ยวไว้ค่อย review เรื่องนั้นใหม่แล้วกัน..มีคำสอนอย่างนึงที่ได้รับจากพ่อเสมอๆ..เวลาที่ไม่สบายใจ พ่อ(และแม่)ก็จะอยู่เคียงข้างตลอด เป็นอ้อมกอด อ้อมอกและบ่าที่ไม่เคยทอดทิ้งไปไหนจริงๆ พ่อจะสอนทุกครั้งที่ลงไปนั่งร้องไห้ว่า.. ลูกต้องเข้มแข็ง อดทน เพราะ "ฟ้ามืดแล้วต้องมีฟ้าสว่าง" แต่ว่าลูกจะอยู่ยังไง ให้ได้ เพื่อรอวันที่ฟ้าสว่างกลับมาอีกครั้ง แล้ววันนั้นลูกจะได้รู้ว่าความสุขอันนั้นมันมีค่าแค่ไหน ครั้งแรกที่ได้รับคำสอนนี้ก็จะคิดตลอดว่า คุณพ่อไม่มีวันเข้าใจจูนหรอก ก็คุณพ่อไม่ได้มารู้สึกอย่างจูนนี่นา แต่พอวันนึงที่ผ่านไปได้ มันก็มีความสุขมากมายเกิดขึ้นจนอธิบายไม่ถูกจริงๆ คำสอนนี้ดูจะตรงกับเพลงๆ นึง..ฤดูที่แตกต่าง และก็บังเอิญตรงกับคำสอนของอาจารย์ท่านนึงที่บอกเสมอว่า No Pain No Gain .. วันนี้มีอะไรหลายอย่างที่กำลัง LEARN ในโลกใบใหม่แบบลองผิดลองถูกด้วยตัวเองจริงๆ มีแอบท้อบ้าง วันนี้เลยได้โอกาสหยิบจดหมายที่พ่อเขียนไว้ให้ก่อนมา เปิดอ่านเป็นครั้งแรก จริงอย่างที่คุณพ่อว่า.. ตอนนี้ถึงเวลาที่จูนต้องเข้มแข็งอีกครั้งอีกแล้วค่ะ แต่วันนี้ต้องสู้เอง.. แล้ววันนึงที่สวยงาม มันก็จะรอจูนอยู่ เหมือนที่คุณพ่อเคยสอนและอยู่เคียงข้างให้จูนทำได้ตลอดมาใช่มั้ยคะคุณพ่อ.. ใครๆ ที่ได้มาอ่านบล็อกวันนี้ กลับจากงานแล้วยังเจอพ่อกับแม่ได้โดยง่าย อย่าลืมไปกอดให้เต็มอิ่มนะ เพราะวันนี้ฉันต้องกอดเสื้อแจ๊คเกตที่พ่อให้มาอ่ะ ไม่เป็นไร..ตัวไกลแต่ใจอยู่ด้วยกันสามดวงใช่มั้ยคะ คุณพ่อคุณแม่