..พ่อ ภูผาของลูก..

พระคุณพ่อ ก่อให้เกิด กำเนิดลูก
จิตพันธ์ผูก ต่อลูก มิห่างเหิน
จนเติบใหญ่ พ่อรักลูก มากเหลือเกิน
สุดสรรเสริญ สุดจำนรร สุดพรรณา

พระคุณพ่อ จ่อจิตต์ ติดตามลูก
พระคุณพ่อ พันธ์ผูก ต่อลูกยิ่ง
พระคุณพ่อ นั้นแสนรัก ลูกจริงจริง
พระคุณพ่อ ให้ทุกสิ่ง จนชีพวาย

กลอนแปดพระคุณพ่อเรื่องนี้ เนื้อความอาจดูไม่สละสลวยเท่าใดนัก หากแต่ไม่คิดจะแก้ไขเปลี่ยนแปลงส่วนใด
เพราะเป็นกลอนที่เด็กหญิงชั้นประถมคนหนึ่ง แต่งส่งคุณครูในวันพ่อ.. เกือบยื่สิบปีที่ผ่านมา

เวลาผ่านไป เด็กหญิงไม่ค่อยเข้าใจ ถึงความรักดังกล่าวลึกซึ้งเท่าใดนัก
บางครั้งเธอแปลกใจ แอบรู้สึกแตกต่างจากใคร ทำไมพ่อต้องรักและเป็นห่วงเธอมากเกินไปเช่นนั้น
พ่อเฝ้าฟูมฟัก ทะนุถนอม จัดสร้าง ทางเดินแห่งชีวิต
เพื่อให้เธอเดินได้อย่างมั่นคง ปลอดภัย สู่ปลายทางอย่างสวยงามที่สุดเท่าที่ชีวิตพ่อจะทำได้
เธอไม่เข้าใจ เหตุใดพ่อจึงต้องลงแรง และเข้มงวดถึงเพียงนั้น

ช่วงหนึ่ง เธอปฏิเสธ ทุกสิ่งที่พ่อสอน
แต่พ่อยังคงอดทน พร่ำบอก พร่ำเตือน เช่นเดิมต่อไป ด้วยใจ มิรู้เหน็ดเหนื่อย
หลายครั้ง เธอหกล้มและร้องไห้ เพราะเธอลองที่จะดื้อ ไม่เชื่อพ่อ
.....พ่อไม่เคยโกรธ หากแต่.....
พ่อกลับยื่นมือมาประคองให้เธอลุก มอบบ่าเพื่อซับน้ำตาที่เธอร้อง ผ่านบทเรียนเหล่านั้น
เพียงเพื่อให้เธอยืนขึ้นได้อีกครั้ง อย่างเข้มแข็งและสง่างาม

วันหนึ่งเด็กหญิง เติบโตขึ้น เดินทางสู่อนาคต แสนไกล....
และหลายครั้ง ..เธอต้องตัดสินใจ เรื่องราวในชีวิตโดยลำพัง..
..ทุกคำสอนของพ่อ พรั่งพรูเข้ามาโดยอัตโนมัติ ในสถานการณ์ต่าง ต่าง..
-- เกราะแห่งความคิด ถูกซึมซับเข้ามาอยู่ในตัวเธออย่างไม่รู้ตัว เมื่อไหร่กัน -- เธอถามตัวเอง?
สุดท้าย เธอเข้าใจ ..ทุกวิถีทาง ที่พ่อลงแรงก่อสร้าง ตบแต่ง เพื่อเธอตลอดมา..
เธอปฏิเสธไม่ได้อีกต่อไป ..เธอมีวันนี้ได้ ด้วยพลังแห่งรัก ของพ่อเธอ..

..พ่อ..ผู้จัดเตรียม ลงแรงเปลี่ยนวัสดุก่อสร้าง สู่รากฐานทางเดินชีวิตที่สวยงามแก่ลูก
..แม่..ผู้ซับเหงื่อและน้ำตา ประดุจยาบรรเทาของครอบครัว
..๕ ธันวาคม ๒๕๔๘.. เมือง Rochester, รัฐ New York, ประเทศสหรัฐอเมริกา