November 16, 2005

ด้วยใจ..ไม่อ่าน..ไม่ได้แล้ว..

ขอบคุณ สำหรับเค้กวันเกิด ที่อุส่าห์ตั้งใจเอาไปให้แม่..
ม่ได้คิดเลยว่าจะมีใครทำให้ขนาดนี้..ทั้งที่ทุกคนงานยุ่งกันมากและเลิกเย็น ก็ขอบอกผ่าน กลับไปเลยว่า.. ด้วยน้ำใจที่ดีงามของทุกคน..ไม่ว่าตั้งใจไปหา โทรหา หรือแค่ส่งใจไป รู้มั้ยว่า สิ่งเหล่านี้ กลับกลายทำให้แม่ฉันมีความสุขได้ แม่ไม่ได้ดีใจเพราะเค้กหรอก แต่แม่บอกว่าเหมือนจูนมาอยู่กับแม่เลย.. และแม่บอกว่า ทุกคนน่ารัก แม่รักทุกคนเหมือนลูก ..ฉันมั่นใจ ว่าคำบอกเพียงเท่านี้ คนที่ตั้งใจทำ คงมีความสุข และอิ่มในความรู้สึกเหมือนกัน.. นั่นล่ะ ความสุขด้วยความรู้สึกจากการให้ด้วยใจ ไม่ใช่แค่ ความสุขทางกาย


เมื่อวานพ่อกลับบ้านแล้ว..แต่คุณหมอ ห้ามพูด ๗ วัน และรอผลตรวจอีกด้วย
บอกกันตรงๆ อย่างไม่อาย ตรงนี้ เดี๋ยวนี้เลยว่า เมื่อคืนนี้
"นอนกอดเสื้อแจ็คเกตของพ่อ..ตลอดคืน"
ก่อนพ่อเข้าห้องผ่าตัด คิดตลอดว่า..
อยากเป็นคนนอนเฝ้า อยากเดินเข้าไปกอด อยากหอมที่แก้มตอนที่พ่อพูดไม่ได้
แต่ทั้งหมดนี้ ตอนนี้ -ทำไม่ได้-

ก่อนนอน (เช้าเมืองไทย) โทรหาพ่อที่ ร.พ. ทั้งที่รู้ว่าพ่อพูดไม่ได้ ได้ยินแต่เสียงเรา
โดยผ่านมือถือของอา ..เคยมั้ย อยากโทรหา แต่ว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะได้ยินเสียงตอบ..
..เป็นเสียงแห่งความเงียบ กะไม่ถูกว่า โทรศัพท์ถึงหูพ่อรึยัง พูดให้พ่อฟังได้รึยัง..
จน อาต้องบอกว่า เอ้า จูนพูดได้แล้ว พูดเลย..ใช่ต้องพูด โดยที่ได้ยินแต่ความเงียบ และจินตนาการเอง ว่าพ่อถือหู ฟังอยู่ตรงนั้น พ่อรับรู้ทุกความรู้สึกที่เราบอก แต่พ่อยังพูดตอบไม่ได้....

หากจะมีใครก็ตามที่บังเอิญได้มาอ่านเวบหน้านี้.. ทั้งที่เขียนไปในตอน แม่จ๋า..สุขสันต์วันเกิดและตอนนี้ หวังเพียงอยากให้มีใครได้เห็น มุมหนึ่งผ่านเรื่องราวนี้ คุณยังโชคดีแค่ไหน เมื่ออยากทำอะไรซักอย่าง ง่ายๆ ให้กับพ่อแม่ แล้วท่านยังอยู่ใกล้ๆ ให้คุณทำได้ ..รีบทำเถอะ ก่อนที่จะสายและไม่มีโอกาสได้ทำอีกเลย.. หรืออย่างจูน ..อยากทำให้ -ใจจะขาด- แต่ด้วยโอกาส ยังทำไม่ได้..

อะไรก็ได้ ไม่ต้องหอมต้องกอด สิ่งง่ายๆเพียงแค่ให้ท่านได้รู้ ว่าเรายังรัก เป็นห่วงและไม่เคยลืม
แค่นี้ ก็คง เป็นกำลังใจให้ท่านมีพลัง ที่จะทำให้ท่านลืมความเจ็บปวด
และสู้ต่อ เพื่อรอวันที่สวยงามของลูกได้..
แต่สำหรับใคร ที่ท่านไม่ได้อยู่กับคุณแล้ว..ถ้าคุณมั่นใจในสิ่งที่คุณทำ ด้วยสิ่งที่ท่านอบรมและหล่อหลอมจิตใจของคุณมาตลอดทั้งชีวิต เพียงเพื่อจะให้เป็นมนุษย์ที่ดีคนหนึ่งในสังคมนี้ (-มนุษย์ที่ดีต่างจากมนุษย์ที่เก่ง-) ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ไม่ทำให้ใครเสียใจ.. ตอนนี้ท่านก็กำลังมองคุณลงมาจากข้างบน อย่างชื่นชมและภาคภูมิใจในตัวคุณแล้วล่ะค่ะ....

4 Comments:

At Wed Nov 16, 03:06:00 AM 2005 , Blogger ShiNy JuNe said...

ขอบคุณอีกครั้ง..จ้ะ
-อาต่อ พี่น้อย หนูแหวน
-เพื่อนๆ ที่น่ารัก โทรศัพท์ ตีรถเยี่ยมทั้งพ่อและแม่ ในวันเดียว ทั้งที่ ทำงานก็เหนื่อยเเล้ว
-พี่โต้งสำหรับความปรารถนาดีที่ส่งให้พ่อจูน
-ปุ้ยและเพื่อนๆ ที่แวะเข้ามาอ่าน และให้กำลังใจค่ะ
เตรียมตอบแทนด้วย ภาพวิว น่ารักๆ
กับผู้หญิงตัวกลมๆ ไว้แล้วจ้ะ
(@^_^@)

 
At Wed Nov 16, 06:22:00 AM 2005 , Anonymous Anonymous said...

Be patience and be strong na krub, great girl :)

 
At Wed Nov 16, 02:56:00 PM 2005 , Anonymous Anonymous said...

อืม...ขอให้คุณพ่อของจูนแข็งแรงแล้วก็หายเร็วๆนะจ๊ะ จูนก็ต้องอดทนและเข้มแข็งนะ...เราจะเป็นกำลังใจให้...อ่านแล้วซึ้งจัง น้ำตาจะไหล...รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ..PuI..\(*-*')/

 
At Fri Nov 18, 09:34:00 AM 2005 , Anonymous Anonymous said...

วันนั้นใช้ speaker phone เปิดเสียงให้พ่อฟัง
ตอนนี้ใช้cellphone รุ่นเดียวกับจูนนั่นละมันเปิดเป็น speaker ให้ฟังได้ไม่รเคยใช้แหงเลย

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home