Boston: Enjoy Eating Trip

หายไปเรียนรู้อะไรใหม่ๆ เกี่ยวกับงานวิจัย (Lab) ของตัวเอง ซะหลายวัน วันนี้ก็กลับมาเล่าสู่กันฟังอีกที ก่อนที่จะลืมบรรยากาศไปซะก่อน พูดถึง Boston trip ช่วงปีใหม่ที่ผ่านมา ก็คงนึกถึงอะไรไม่ได้นอกจากอาหารการกิน จนตัวเองกับพี่ตั้งชื่อ trip นี้ว่า Enjoy Eating Trip: EET ก็ลองบวกลบคูณหารกันไปว่า ทั้งหมด 10 วัน วันละ 2 มื้ออิ่มอร่อย (skip breakfast เนื่องจากอิ่มค้าง!! จากเย็นวันก่อนตลอด) น้ำหนักก็ปาเข้าไป.... (จงเติมคำในช่องว่าง) สิริรวมแล้วเป็นอาหารจากกี่ชาติจำไม่ได้ หยิบยกมาเล่ากันบางชาติบางบรรยากาศ

ไปบอสตัน ถ้าไม่ได้ทาน lobster ก็ไปไม่ถึงบอสตัน ตัวใหญ่จนน่าเป็นลม ที่พี่สั่งให้โดยเฉพาะ ก็ราคา $ 40 กี่ปอนด์ไม่สามารถจำได้ ก็ต้องมีกรรมวิธิการกินด้วย สำหรับคนที่สั่ง lobster เท่านั้นก็จะมีผ้าผูกคอกันเปื้อน ออกแนวเด็กน้อยกินอาหารเลอะเทอะ ไม่ผูกไม่ได้ เพราะเวลาใช้คีมหนีบ แกะเปลือกมันจะกระเด็นเลอะเทอะจริงๆ สุดท้ายเลยต้องยอมผูก แอบอายอยู่ แต่โต๊ะอื่นที่สั่ง lobster ก็ผูกกันหมด ดูท่าทางภูมิอกภูมิใจอีกตะหาก เลยต้องยอมผูก

< เอาแบบครบสูตร บีบมะนาวทั่วๆเล็กน้อย หลังจากแกะล้างให้สะอาด ทานกับน้ำเนย
ผ้าผูกคอกันเปื้อน >



อีกที่ของบอสตันที่ไม่ไปไม่ได้ ก็คือ Faniel Hall คือแบบว่าตึกเดียว แต่มีร้านอาหารต่อๆ กันเป็นทางยาว หลากกลาย70-80 ร้าน ไปถึงก็ต้องเดินสำรวจโลกให้ทั่วก่อนว่าอยากกินอะไร แบบไหน แล้วค่อยตัดสินใจไปซื้อ สุดท้ายได้ Clam chowder เป็นซุปข้นใส่ชามขนมปังอร่อยไม่ต้องบรรยาย แล้วก็ Clam wrapped with bacon อันนี้ก็อร่อยได้ใจเป็นพิเศษ นอกจากนี้ที่เดินๆ ดู เห็นร้านนึงน่ารักชื่อ Bubble tea พอเดินไปดูใกล้ๆ แถ่น แทน แท้น คือชานมไข่มุกบ้านเรานั่นเอง ชื่อภาษาอังกฤษน่ารักเชียวนะ แต่ว่าตัว Bubble บ้านเราอร่อยกว่า

Mexican food อันนี้รสไม่ค่อยถูกปาก hot and spicy ก็จริงแต่แปลกๆ คงเป็นเพราะมีส่วนผสมจากถั่วเยอะซึ่งม่ค่อยชอบ แต่ที่ชอบคือการตกแต่งของร้าน น่ารักมากๆ สีสันจัดจ้านสมเป็น Mexican จริงๆ จนต้องเก็บภาพความประทับใจเอาไว้ไปจนถึงห้องน้ำ น่ารักจริงๆ เอาไปห้าดาวความน่ารักสดใส

ห้องน้ำน่ารักดี(ในภาพทางขวา)มี tissue ยืนยันว่าเป็นห้องน้ำจริงๆ >>>


Italian food อันนี้ ก็ขอสาธยาย ที่ได้ทานไป แบ่งเป็น 3 จำพวก ได้แก่ American-Italian, Nothern and Southern Italian food ก็พึ่งจะรู้ว่าอาหารอีตาลีเค้าก็มีแบ่งภาคเหมือนกัน การตกแต่งในร้านก็ต่างกันไปอีก ที่ชัดเจนก็คืออาหารอีตาลีแบบ north กับ south ค้นพบว่าก็เหมือนภาคเหนือภาคใต้บ้านเรา คือภาคใต้จรสจัดกว่า ซึ่งก็ขึ้นอยู่กับสภาพภูมิอากาศด้วย วัตถุดิบที่ทำก็เลยต่างกันอีก เช่น มันฝรั่งทางเหนือจะเล็กกว่าทางใต้ รสก็จะจืดกว่าด้วย แต่รวมๆ แล้ว ทุกที่ของหวานอร่อยยยยยหมด !! (อ้าวววว)

สุดท้ายที่อยากเล่าก็คือร้านอาหารไทย การได้ชิมอาหารไทยในต่างประเทศก็เป็นอีกหนึ่งที่ควรลองพิสูจน์ความเหมือนที่แตกต่าง ส้มตำที่ร้านอาหารไทยในบอสตัน (อัดอั้นอยากกินมาเป็นเวลา 4 เดือน หาที่ Rochester ไม่ได้ มะละกอก็แพงยังกะน้ำมัน ครกก็ไม่มีตำ ตำได้ก็ไม่อร่อย) รสเด็ด เผ็ดได้ใจคนไทยในต่างแดนมั่กๆ เข้าไปนั่งไม่ถึง 5 นาทีได้อารมณ์เหมือนนั่งร้านส้มตำแถวสยาม หมายถึง ข้างนอกวิวดี อากาศเย็นพอประมาณ คนเข้าร้านพูดกันแต่ภาษาไทย เว้นคนตำ สำเนียงไทยลาว (ถ้าไม่ได้สำเนียงนี้คงไม่ผ่าน ตำไม่อร่อย)

จบจ้ะ จบกันห้วนๆ แบบนี้ล่ะ